Standardy Ochrony Małoletnich w Gabinecie Logopedycznym w Niepołomicach

Podstawy prawne Polityki ochrony dzieci:

  • Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991r. Nr 120, poz. 526 z późn. zm.)
  • Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.)
  • Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359)
  • Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1606).
  • Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 31 z późn. zm.)
  • Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1249).
  • Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138 z późn. zm.).
  • Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1375 z późn. zm.).
  • Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.) -art. 23 i 24
  • Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 z późn. zm.).

Wyżej wymienione dokumenty stanowią podstawę prawno-instytucjonalną do opracowania i realizacji Polityki Ochrony Dzieci w naszym gabinecie.

Polityka Ochrony Dzieci przed krzywdzeniem.

Nadrzędną wartością i zasadą działań podejmowanych przez personel Gabinetu Logopedycznego jest szeroko rozumiane dobro dziecka i jego bezpieczeństwo zarówno psychiczne, jak i fizyczne w każdym obszarze życia. Członkowie personelu nawiązują pozytywną relację z każdym podopiecznym z należnym szacunkiem, przestrzeganiem praw dziecka, uwzględniając jego indywidualne potrzeby, sytuację życiową i możliwości psychofizyczne.

§ 1.Wyjaśnienie pojęć:

  1. Personelem lub członkiem personelu jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, a także wolontariusz lub praktykant.
  2. Dzieckiem jest każda osoba do ukończenia 18 roku życia.
  3. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentowania dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W myśl niniejszego dokumentu opiekunem jest również rodzic zastępczy.
  4. Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę, co najmniej jednego z rodziców dziecka. Jednakże w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować zainteresowanych o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
  5. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu placówki, lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie.
  6. Osobą odpowiedzialna za Politykę Ochrony Dzieci przed krzywdzeniem w placówce jest właściciel Gabinetu Emilia Goździk.
  7. Dane osobowe dziecka rozumiane są wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka.

§ 2. Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci.

W celu zapobiegania krzywdzeniu dzieci Gabinet Logopedyczny z najwyższą starannością, priorytetowo traktuje identyfikację oraz reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci.

W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka członkowie personelu podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnych metod wsparcia i motywując do poszukiwania pomocy stale monitorując sytuację i dobrostan dzieci, dbając o ich bezpieczeństwo i potrzeby.

§ 3. Zasady rekrutacji pracowników/wolontariuszy/stażystów/praktykantów.

Właściciel Gabinetu Logopedycznego wymaga, by osoby przez nią zatrudnione (w tym osoby pracujące na podstawie umowy zlecenie oraz wolontariusze/praktykanci) posiadały odpowiednie kwalifikacje do pracy z dziećmi oraz były dla nich osobami bezpiecznymi.

Osoby zatrudnione jako personel niepedagogiczny/ nieterapeutyczny nie mają bezpośredniego kontaktu z podopiecznymi placówki.

Rekrutacja członków personelu Gabinetu odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu.

Podstawy prawne:

  • Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 152).
  • Ustawa z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1709).

Zasady stanowią Załącznik nr 1 do niniejszej Polityki

§ 4. Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy pracownikami (wolontariuszami, stażystami, praktykantami) placówki a dziećmi.

Personel posiada wiedzę, zna i stosuje zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko ustalone w placówce. Zasady stanowią Załącznik nr 2 do niniejszej Polityki.

§ 5. Procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka – zasady ogólne.

  1. Zasady ogólne:
    1. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci może przybierać różne formy, z wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu i komunikowania.
    2. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:
      1. popełniono przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem),
      2. doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie,
      3. doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).
    3. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:
      1. osoby dorosłe (personel, inne osoby trzecie, rodziców/opiekunów prawnych),
      2. inne dziecko.
    1.  W przypadku powzięcia przez członka personelu podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, członek personelu ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji właścicielowi placówki. Notatka może mieć formę pisemną lub mailową.
    2. Interwencja prowadzona jest przez właściciela placówki, które może wyznaczyć na stałe do tego zadania inną osobę. W przypadku wyznaczenia takiej osoby jej dane (imię, nazwisko, e-mail, telefon) zostaną podane do wiadomości personelu, dzieci i rodziców/opiekunów.
    3. W przypadku wyznaczenia innej osoby do prowadzenia interwencji pod pojęciem „kierownictwa instytucji” należy rozumieć osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji.
    4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do prowadzenia interwencji, wówczas interwencja prowadzona jest przez właściciela placówki.
    5. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony właściciela placówki, a nie została wyznaczona osoba do prowadzenia interwencji, wówczas działania opisane w niniejszym rozdziale podejmuje osoba, która dostrzegła krzywdzenie lub, do której zgłoszono podejrzenie krzywdzenia.
    6. Do udziału w interwencji można włączyć specjalistów, w szczególności psychologów i pedagogów, celem skorzystania z ich pomocy przy rozmowie z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.
    7. Właściciel placówki informuje opiekunów o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinno-opiekuńczy lub najbliższy ośrodek pomocy społecznej).
    8. Po poinformowaniu opiekunów zgodnie z punktem poprzedzającym, właściciel placówki składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej.
    9. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
    10. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik nr3 do niniejszej Polityki. Kartę załącza się do rejestru interwencji prowadzonego przez instytucję.
  2. W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby (policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112 lub 998 (pogotowie). Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu i następnie wypełnia kartę interwencji.
  3. Krzywdzenie przez osobę dorosłą
    1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka właściciel placówki przeprowadza rozmowę z dzieckiem i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) dziecka, w szczególności jego opiekunami. Właściciel Gabinetu stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji stanowiącej Załącznik nr. 3.
    2. Właściciel placówki organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
    3. W przypadku, gdy wobec dziecka popełniono przestępstwo właściciel placówki sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
    4. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia właściciel Gabinetu sporządza wniosek o wgląd w sytuację rodziny, który kieruje do właściwego sądu rodzinnego.
    5. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że opiekun dziecka zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub rodzina jest niewydolna wychowawczo (np. dziecko chodzi w nieadekwatnych do pogody ubraniach, opuszcza miejsce zamieszkania bez nadzoru osoby dorosłej), rodzina stosuje przemoc wobec dziecka (rodzic/inny domownik krzyczy na dziecko, stosuje klapsy lub podobne rodzajowo kary fizyczne), należy poinformować właściwy ośrodek pomocy społecznej o potrzebie pomocy rodzinie, gdy niespełnianie potrzeb wynika z sytuacji ubóstwa, bądź – w przypadku przemocy i zaniedbania – konieczności wszczęcia procedury „Niebieskie Karty”.
    6. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez członka personelu placówki, wówczas osoba ta zostaje odsunięta od wszelkich form kontaktu z dziećmi (nie tylko dzieckiem pokrzywdzonym) do czasu wyjaśnienia sprawy.
    7. W przypadku gdy członek personelu Gabinetu dopuścił się wobec dziecka innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę, właściciel placówki winien zbadać wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności wysłuchać osobę podejrzewaną o krzywdzenie, dziecko oraz innych świadków zdarzenia. W sytuacji gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności, gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka, należy rozważyć rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia. Jeżeli osoba, która dopuściła się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniona przez placówkę, lecz przez podmiot trzeci, wówczas należy zarekomendować zakaz wstępu tej osoby na teren Gabinetu, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z instytucją współpracującą.
    8. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
    9. W przypadku, gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.
  4. Krzywdzenie rówieśnicze
    1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające w placówce (np. na zajęciach grupowych) należy przeprowadzić rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto należy przeprowadzić rozmowę z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji. Dla dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego sporządza się oddzielne karty interwencji.
    2. Wspólnie z opiekunami dziecka krzywdzącego należy opracować plan naprawczy, celem zmiany niepożądanych zachowań.
    3. Z opiekunami dziecka poddawanego krzywdzeniu należy opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, włączając w ten plan sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia.
    4. W trakcie rozmów należy upewnić się, że dziecko podejrzewane o krzywdzenie innego dziecka samo nie jest krzywdzone przez opiekunów, innych dorosłych bądź inne dzieci. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
    5. W przypadku, gdy dziecko krzywdzące nie uczestniczy w działaniach placówki należy porozmawiać z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu, innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu, a także z opiekunami dziecka krzywdzonego celem ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Właściciel placówki organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb oraz o sposobach reakcji na zdarzenie (poinformowanie sądu rodzinnego, poinformowanie szkoły, poinformowanie opiekunów dziecka krzywdzącego).
    6. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 13 do 17 lat, a jego zachowanie stanowi czyn karalny, należy ponadto poinformować właściwy miejscowo sąd rodzinny lub policję poprzez pisemne zawiadomienie.
    7. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej lat 17, a jego zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy poinformować właściwą miejscowo jednostkę policji lub prokuratury poprzez pisemne zawiadomienie.

§ 6. Zasady ochrony wizerunku dziecka

Placówka zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Placówka, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.

Wytyczne dotyczące zasad publikacji wizerunku dziecka stanowią Załącznik nr 4 do niniejszej Polityki.

Personelowi placówki nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie placówki bez pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.

W celu uzyskania zgody, o której mowa powyżej, członek personelu placówki może skontaktować się z opiekunem dziecka i ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka – bez wiedzy i zgody tego opiekuna.

Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak: zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda rodzica lub opiekuna prawnego na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest wymagana.

Upublicznienie przez personel placówki wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.

Pisemna zgoda, o której mowa w ust. 1., powinna zawierać informację, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystywany (np. umieszczony zostanie na stronie youtube.com w celach promocyjnych).

§ 7. Monitorowanie

Właściciele placówki Gabinet Logopedyczny jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji standardów, reagowanie na sygnały ich naruszenia, ewaluowanie i modyfikowanie zapisów standardów i prowadzenie rejestru interwencji i zgłoszeń.

Właściciel placówki wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłaszają personelowi placówki nowe brzmienie Polityki.

§ 8. Przepisy końcowe.

Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.

Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla personelu placówki, w szczególności poprzez wywieszenie w miejscu ogłoszeń dla personelu lub poprzez przesłanie jej tekstu drogą elektroniczną oraz umieszczenie na stronie www.logopeda.med.pl

Zasady bezpiecznej rekrutacji :

  1. Złożenie przez kandydata/kandydatkę informacji z Krajowego Rejestru Karnego (KRK).
  2. Pozyskanie oświadczenia o niekaralności lub o braku toczących się wobec kandydata/kandydatkę postępowań karnych lub dyscyplinarnych w przypadkach, gdy przepisy nie obligują do pozyskania informacji z KRK.
  3. Sprawdzenie, czy dane kandydata ubiegającego się o pracę w instytucji lub współpracę z nią nie figurują w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (RSPTS).
  4. Zadawanie w trakcie procesu rekrutacji pytań dotyczących zasad ochrony dzieci.
  5. Placówka może prosić kandydata/kandydatkę do pracy o przedstawienie referencji od poprzedniego pracodawcy lub o podanie kontaktu do osoby, która takie referencje może wystawić. Podstawą dostarczenia referencji lub kontaktu do byłych pracodawców jest zgoda kandydata/ kandydatki. Niepodanie takich danych w świetle obowiązujących przepisów nie powinno rodzić dla tej osoby negatywnych konsekwencji w postaci np. odmowy zatrudnienia wyłącznie w oparciu o tę podstawę.

Podstawy prawne:

  • Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 152).
  • Ustawa z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1709).

Zasady stanowią Załącznik nr 1 do niniejszej Polityki.

ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI PRACOWNIKÓW PLACÓWKI Z MAŁOLETNIMI

Pracownik zobowiązany/a jest do utrzymywania profesjonalnej relacji z małoletnimi i rozważenia każdorazowo, czy jego reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych małoletnich.

Pracownik zobowiązany/a jest do działania w sposób otwarty i przejrzysty dla innych osób , by zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji jego zachowania.

  1. W komunikacji z małoletnim pracownik zobowiązany/a jest do zachowania cierpliwości i szacunku. Nie należy traktować małoletniego jako „trudny przypadek”, ale jako wyzwanie i rozwój zawodowy, a także sprawdzenie swoich kompetencji jako terapeuta.
  2. Należy w uważny sposób słuchać małoletniego i udzielać mu odpowiedzi adekwatnych do wieku, sytuacji i możliwości.
  3. W komunikacji z małoletnim należy starać się, by kontakt wzrokowy był utrzymywany na jednym poziomie.
  4. Należy zapewnić małoletnich, że jeżeli czują się niekomfortowo z jakimś zachowaniem, sytuacją czy słowami mogą o tym powiedzieć i oczekiwać reakcji / pomocy.
  5. Pracownik zobowiązany/a jest przedstawić małoletniemu zasady obowiązujące w Gabinecie (praca z podopiecznymi odbywa się z wykorzystaniem technik behawioralnych), przypominać o nich według potrzeb, egzekwować je z poszanowaniem godności podopiecznego.
  6. Pracownik zobowiązany/a jest doceniać i szanować wkład małoletnich w podejmowanie działań i traktować ich równo (bez względu na ich płeć, orientację seksualną, sprawność / niepełnosprawność, status społeczny, etniczny, kulturowy, religijny i światopogląd).
  7. Pracownik zobowiązany/a jest szanować prawo małoletniego do prywatności, a jeżeli jest zmuszony odstąpić od tej zasady wyjaśnić to najszybciej jak to możliwe.
  8. Podejmując decyzje dotyczące małoletniego pracownik zobowiązany/a jest do poinformowania go o tym i starać się uwzględnić jego oczekiwania.
  9. Pracownik zobowiązany/a jest unikać zbędnego ryzyka w pracy z małoletnim – sprawdzać stan techniczny specjalistycznego sprzętu terapeutycznego i nie zostawiać go bez nadzoru. W czasie sesji terapeutycznej należy nadzorować poczynania małoletniego i w razie potrzeby odpowiedni asekurować.
  10. Pracownik zawsze musi być przygotowany na wyjaśnienie swoich działań wobec małoletniego.
  11. Pracownik zobowiązany/a jest zachować szczególną ostrożność wobec małoletnich, który doświadczyli nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Doświadczenia takie mogą sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W sytuacjach takich należy reagować z wyczuciem, jednakże stanowczo i pomóc małoletniemu zrozumieć znaczenie osobistych granic.
  12. Zabronione jest zawstydzanie, upokarzanie, lekceważenie i obrażanie małoletniego.
  13. Zabronione jest krzyczenie na małoletniego w sytuacji innej niż wynikająca z jego bezpieczeństwa lub innych małoletnich.
  14. Zabronione jest bicie, szturchanie, popychanie oraz w jakikolwiek inny sposób naruszanie nietykalności fizycznej małoletniego.
  15. Nie należy podejmować innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem. Jednakże zachodzą sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Należy wówczas kierować się swoim profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez małoletniego lub osoby trzecie. Zatem można w zależności o wieku, sytuacji, innych czynników wykonywać czynności pielęgnacyjne, higieniczne, pomagania dziecku w ubieraniu i rozbieraniu, myciu, korzystaniu z toalety, powstrzymania dziecka od zrobienia sobie lub innym krzywdy, asekurowania podczas wykonywania ćwiczeń gimnastycznych, wspierania dziecka podczas wykonywania zadań terapeutycznych (np. ćwiczeń). Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Dozwolone jest dotykanie dziecka w czasie zajęć terapeutycznych w czasie stymulacji dotykowej, proprioceptywnej i wszelkich działań terapeutycznych korzystnie wpływających na dobrostan dziecka oraz postępy w terapii w sposób akceptowalny dla podopiecznego. Dopuszczalne jest dotykanie dziecka w sytuacji zagrażającej bezpieczeństwu dziecka (np. w czasie ryzykownych zachowań, powstrzymując przed upadkiem, zakrztuszeniem, ucieczką z gabinetu, niszczeniem przedmiotów, atakowaniem terapeuty, itp.), jak również w czasie pocieszania, wsparcia emocjonalnego.
  16. Zakazane jest nawiązywanie z małoletnim jakichkolwiek relacji intymnych lub seksualnych (seksualne żarty, komentarze, gesty, udostępnianie treści erotycznych lub pornograficznych, bez względu na formę). Wszystkie ryzykowne sytuacje, które obejmują zauroczenie małoletnim przez pracownika lub pracownikiem przez małoletniego, muszą być zgłaszane właścicieli placówki. Jeśli pracownik jest ich świadkiem zobowiązany jest reagować, z zachowaniem godności osób zainteresowanych.
  17. Zakazane jest utrwalanie wizerunku małoletniego dla potrzeb prywatnych (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie.) Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli dyrekcja nie została o tym poinformowana, nie wyraziła na to zgody i nie uzyskała zgód rodziców/opiekunów prawnych.
  18. Zakazane jest zapraszanie małoletnich do swojego prywatnego domu / mieszkania oraz spotykanie się z nimi poza godzinami pracy. Jeśli zachodzi konieczność spotkania z małoletnimi poza godzinami pracy, należy poinformować o tym dyrekcję, a rodzice i małoletni muszą wyrazić zgodę na taki kontakt.
  19. Nie należy kontaktować się z małoletnimi przez prywatne kanały komunikacji i media (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych). Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z małoletnimi i ich rodzicami poza godzinami pracy są kanały służbowe.
  20. Zakazane jest proponowanie małoletnim alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych substancji, jak również używać ich w ich obecności.
  21. Jeżeli pracownik jest świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań, sytuacji ze strony innych dorosłych lub dzieci, zobowiązany jest do poinformowania o tym właściciela lub postąpić zgodnie z procedurą interwencji opisaną w Polityce.
  22. Jeżeli pracownik utrzymuje relacje towarzyskie lub rodzinne z rodzicami małoletniego (jeśli małoletni i rodzice są osobami bliskimi wobec pracownika) musi on zachować poufność wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.
  23. Pracownik/ca zobowiązany jest nie ujawniać informacji wrażliwych dotyczących małoletniego wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych małoletnich. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
  24. W obecności małoletnich zakazane są zachowania niestosowne, obejmujące używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec małoletniego relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
  25. Pracownik będący świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań, sytuacji ze strony innych dorosłych lub małoletnich, zobowiązany jest poinformować o zaistniałym zdarzeniu właściciela placówki lub postąpić zgodnie z procedurą interwencji opisaną w Polityce.

KARTA INTERWENCJI

Imię i nazwisko dziecka: …………………………………………………………………..

Przyczyna interwencji (forma krzywdzenia):
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..

Osoba zawiadamiająca o podejrzeniu krzywdzenia:
…………………………………………………………………..

Opis podjętych działań przez:
…………………………………………………………………..

Data:
…………………………………………………………………..

Działanie:

…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..

Spotkania z rodzicami dziecka: ………………………………………………………………….. Data: …………………………………………………………………..

Opis spotkania:
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..

Forma podjętej interwencji (zakreślić właściwe):

1. Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa,

2. Inny rodzaj interwencji. Jaki?
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..

Dane dotyczące interwencji :

Data: …………………………………………………………………..

Nazwa organu, do którego zgłoszono interwencję:
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..

Wyniki interwencji:

działania organów wymiaru sprawiedliwości, jeśli jednostka uzyskała informacje o wynikach/ działania placówki/działania rodziców
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..

Data:…………………………………………………………………..

Działanie:
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..

Zasady ochrony wizerunku i danych osobowych dzieci

Gabinet Logopedyczny troszczy się o bezpieczeństwo wizerunków dzieci poprzez nie ujawnianie ich, dokonywanie nagrań/zdjęć ma miejsce tylko na prośbę rodzica, a po okazaniu dane ulegają usunięciu. Jednakże jeżeli zajdzie potrzeba wówczas wymagane będą:

  1. Pisemne zgody rodziców/opiekunów prawnych dzieci przed zrobieniem i publikacją zdjęć i/lub nagrań.
  2. Udzielenie wyjaśnień, w jakim celu wykorzystane zostaną zdjęcie/nagranie i w jakim kontekście i w jaki sposób będą przechowywane owe dane.
  3. Brak podpisów zdjęć/nagrań informacjami, dzięki którym możliwa byłaby identyfikacja dziecka. Jeśli zajdzie konieczność podpisu wówczas użyte zostanie jedynie imię dziecka.
  4. Rezygnacja z publikacji zdjęć dzieci, które nie są już podopiecznymi Gabinetu, jeśli one lub ich rodzice/opiekunowie prawni nie wyrazili zgody na wykorzystanie zdjęć po odejściu z placówki.
Back To Top